Elke film heeft een soundtrack. Maar een score bij een boek, en dan ook nog een over iemand die zes weken lang buiten westen op de intensive care ligt, is een ander verhaal. Toch is een muzikale omlijsting voor Zijden draadje juist op zijn plaats. Leendert is een enorme muziekfreak (lees zijn blog maar) en vooral fan van David Bowie. Dat weten zijn naasten en dat weten zijn verpleegkundigen. Zo wordt de Top 2000 integraal naast zijn bed gedraaid, want Leendert ligt ook tussen kerst en oud-en-nieuw op de IC. En als hij wakker wordt, dan leest hij boeken van pop-professor Leo Blokhuis.

Een paar citaten uit het boek?

1. “Eigenlijk wilde ik dit boek helemaal niet schrijven. Natuurlijk niet, niemand zou dat willen! Dit boek is een verslag van een coronapatiënt die een heftige tijd op de intensive care meemaakte. Een tijd waarin ik een paar keer bijna het loodje legde. Het was een hel voor mijn familie en vrienden en zo’n tijd gun je niemand.
Toch maak ik dit boek. Maar niet in mijn eentje. Terwijl ik dit boek schrijf, komt de cd Colourgrade uit van zangers Tirzah. Daarop staat het nummer Hive Mind. Het is toepasselijk. ‘Hive mind’ zou je kunnen vertalen als ‘zwermbrein’, of beter nog als collectief bewustzijn. Als iemand heel erg ziek wordt – of soms zelfs doodgaat – dan krijgt een hele gemeenschap een klap. Er zijn zoveel mensen bij betrokken, veel meer dan alleen maar vaders, moeders, kinderen, familie, vrienden en vriendinnen. Er zijn ook kennissen, collega’s, mensen waar je mee samenwerkt. De halve stad, half internet, iedereen is betrokken. En het belangrijkste … vergeet de zorgverleners niet! Hoeveel professionals hebben mij niet geholpen: aan mijn bed gestaan, me gewassen en geschoren, m’n ontlasting weggedragen, aan mijn spieren en botten gewerkt, in mijn hoofd gekeken, mijn longen gefotografeerd? En dat is nog maar een fractie. De lijst aan activiteiten blijft on-voor-stel-baar. Dat gaat van limonade brengen tot psychische hulp, van verzekeringsgeld uitkeren tot zuurstof geven, van platspuiten tot overeind takelen. Bij elkaar opgeteld is er een volkje aan professionals dat zich over mij heeft bekommerd.
Met dit boek wil ik alle betrokkenen een gezicht geven. Die hele gemeenschap.”

2. “De verpleegkundigen weten dat ik van muziek hou en fan ben van David Bowie. Golden Years, “Heroes”, Let’s Dance, Space Oddity, ze draaien zo veel mogelijk. Bij ons thuis is het traditie om tussen kerst en oud-en-nieuw zoveel mogelijk naar de Top 2000 te luisteren. Die traditie wordt op de intensive care voortgezet. Sterker nog: de tweeduizend platen komen integraal voorbij op mijn speakers. Soms vrolijkt dat op. Soms zijn de nummers misschien wel toepasselijk (Oxygene van Jean-Michel Jarre, Knockin’ On Heavens Door, Comfortably Numb van Pink Floyd, Breathe van The Prodigy, The Cure natuurlijk en – hahaha – Robert Long). Soms is er diepe treurnis, maar ook hoop. Bijvoorbeeld als de Groningse zanger Ede Staal op de radio zingt: ’t Het nog nooit, nog nooit zo donker west / Of ’t wer altied wel weer licht.”

3. Logopediste Lotte: “We maakten nogal wat mee in coronatijd. De chaos. Patiënten die overlijden. Alles was veel heftiger. Er waren zoveel schrijnende gevallen. Deze week lag er een vrouw in isolatie op de ic. Ze was wel wakker. Haar man was onverwacht overleden en zij zou alleen maar digitaal bij de uitvaart van haar echtgenoot mogen zijn. Later is ze er toch met een ambulance heengebracht. Eerder hadden we een familie waarvan beide ouders naast elkaar op de ic lagen. Ik had ook een patiënt waarvan de kleindochter was geboren toen hij in slaap was. Toen hij eenmaal weer op een stoel kon zitten, kon hij naar buiten om het meisje te zien. Zo ontroerend. Überhaupt, patiënten die voor het eerst weer het daglicht zien en de zon op hun huid voelen. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Er is hier een ic-verpleegkundige die zelf met corona op de ic heeft gelegen. Nu loopt hij hier weer op de afdeling en speelt gitaar bij patiënten. Ik had een patiënt die graag zingt en zich zorgen maakte over zijn stem. De verpleegkundige kwam langs en begon te spelen op zijn gitaar, we zetten de man in zitstand en ze begonnen samen ‘Hallelujah’ te zingen … Nou, dan hou ik het niet droog hoor! Magisch was dat.”

In onderstaande Spotify-lijst staan alle nummers die in het boek worden genoemd. Enjoy!

Heb je vragen of opmerkingen over Zijden draadje? Mail leendertdouma@xs4all.nl.