Op 9 april begint de Boekenweek, met als thema Eerste liefde. Mijn eerste liefde was Florence Tonk. En ik de hare. Een groot deel van onze middelbare schooltijd hadden we verkering. Daarna dit en dat en zus en zo: het ging uit. No hard feelings. We bleven sporadisch contact houden.
Inmiddels is Florence een gevierd dichteres, in de stal van uitgeverij Nieuw Amsterdam. Ze publiceerde onder andere in 2010 de roman Blijf bij ons, over het leven op het Oekraïense platteland, en dit jaar het boek bij de tv-serie Het verhaal van Nederland. Ik ben heel trots op haar.
Precies op haar vijftigste verjaardag kreeg zij het nare telefoontje (van Sjef Prins, de fotograaf van de cover van Zijden draadje): “Leendert ligt op de IC. We weten niet hoe hij eruit gaat komen.” Party-pooper is zwak uitgedrukt… het was als in haar ergste dromen.
Het inspireerde Florence tot een bijzonder gedicht, Echo, dat nu is opgenomen in een bundel rondelen rondom het thema van de Boekenweek. Ik kreeg het van de week in de bus. Ik ben nog steeds ontroerd.
Het boek Zijden draadje, het verhaal van een coronapatiënt en zijn zorgverleners ligt vanaf 2 mei in de boekwinkel. Nu al bestellen? Klik hier.
Ruim een jaar geleden lag ik zes weken op ‘zijn’ intensive care en was ik afhankelijk van zijn zorgen om te kunnen overleven. In maart 2022 zitten we weer tegenover elkaar en zijn onze rollen – gelukkig! – meer business-as-usual: Michiel Blans is promovendus en ik ben nu de journalist die hem voor Zorgvisie interviewt over zijn promotieonderzoek. Mijn artikel staat online op Zorgvisie/tech. (Achter een betaalmuur, maar je kunt een gratis proefabonnement nemen om het te bekijken.)
Geen hocuspocus
Waar het allemaal over gaat? Het is geen hocuspocus. Wel POCUS: Point Of Care Ultrasound. Dat is een vorm van mobiele (spoed)echografie, die niet alleen op de intensive care, maar in principe op alle afdelingen inzetbaar is. Eigenlijk kan zo’n apparaat – in combinatie met een mobieltje – de traditionele doktersstethoscoop vervangen. Niet luisteren, maar kijken, is dan het credo. Michiel Blans onderzocht hoe je de techniek het beste kunt invoeren, onder andere op de IC en op de spoedeisende hulp (SEH). Zelf begon hij er in 2009 mee te werken en sindsdien is hij een soort van mobiele echo-evangelist. In samenwerking met de cardiologen en radiologen van Rijnstate heeft hij een POCUS-trainingsprogramma opgezet voor artsen en arts-assistenten van verschillende specialismen.
Techniek staat voor niets
Daarnaast onderzocht hij de verschillende mogelijkheden en toepassingen van POCUS. Tijdens het interview vertelt hij me dat je er heel makkelijk COVID mee kan opsporen. Verpleegkundigen kunnen POCUS eenvoudig gebruiken om te controleren of infusen goed zijn geprikt, of om te zien of er vocht in de longblaasjes zit. Met studenten medische geneeskunde van de TU Twente werkt Michiel Blans nu aan een toepassing om het hartminuutvolume te meten door het apparaatje op de borst van een patiënt te plakken. Door middel van kunstmatige intelligente (AI) kan er dan een behandeladvies uitrollen. De techniek staat voor niets. Maar ook AR (augmented reality) biedt mogelijkheden, bijvoorbeeld voor meekijken en interpreteren op afstand. Dat maakt invoering in ontwikkelingslanden makkelijker, omdat zorgmedewerkers dan alleen de techniek hoeven te leren.
(Foto: Gerard Scheers voor Zijden draadje)
Michiel Blans vertelt enthousiast en aanstekelijk. Hij is een aanpakker maar ook een beschouwer. Dat is goed te lezen in mijn boek Zijden draadje, waarin hij mij ontroerende verhalen vertelt over de tweede coronagolf in Nederland. Wat een heftige tijd heeft hij ook meegemaakt. Wat een mooie mijlpaal is deze promotie dan. Gefeliciteerd, Michiel!
Het boek Zijden draadje, het verhaal van een coronapatiënt en zijn zorgverleners ligt vanaf 2 mei in de boekwinkel. Nu al bestellen? Klik hier.
